Daar zitten we dan met meer dan 100 tulpenbollen op de schoot bij het Italiaanse notariskantoor naar de oververhitte achterbuurman te luisteren, of eigenlijk met open mond te kijken, want we hebben geen idee waar dit over gaat. De achterbuurman heeft een slagerij in Ceglie Messapica. Met z’n indrukwekkende postuur dwingt hij respect af. Hij houdt ook van jagen, er liggen genoeg patronen in het bos rondom het huis als bewijs hiervan. Deze man wil je graag te vriend houden. Het is al de tweede keer in korte tijd dat we op het notariskantoor in Fasano zijn. Laten we bij het begin beginnen.

Uitstel
We zijn in Puglia en wachten op het verlossende telefoontje van Pierdonato omtrent de notariële afhandeling. Het is al een paar dagen uitgesteld omdat een aantal documenten ontbrak.

In de tussentijd vullen wij onze dagen met dagtripjes. We bewonderen de kleurrijke fresco’s van Francesco d’Arezzo in de kerk en klooster van Galatina net ten zuiden van Lecce. Eet hier trouwens de pasticiotto: dit ovaal roomgevulde gebakje komt hier vandaan. Bij alle bakkerijen rondom Lecce kom je dit gebakje tegen, maar bij Pasticceria Ascalone moet je zijn. We lunchen in Gallipoli. Deze historisch belangrijke stad ligt op een klein schiereiland en is vooral op visserij gericht. Het heeft een Griekse uitstraling. De witte huizen steken prachtig af tegen de blauwe zee.

Puttignano carnival
Ook bezoeken we het carnaval, we zijn immersMestreechtenerenen houden wel van een feestje. De uitbundige carnavalsstoet van Putignano met gemaskerde en rijkelijk uitgedoste mannen en vrouwen op kleurrijke praalwagens is weergaloos. Wij vergeten de notarisperikelen voor een dagje en dompelen ons onder in dit erfgoedfeest. Het Puttignano carnival bestaat namelijk al bijna 650 jaar.

Er zijn ontwikkelingen
De kater is snel verdwenen als de volgende dag Pierdonato ons uitnodigt op kantoor. Er zijn ontwikkelingen. Het is maandagochtend, we rijden vanaf masseria Genovese in Ceglie Messapica naar Cisternino waar langzaam de markt opgeruimd wordt. Bij ons eerste bezoek hadden we niet direct in de gaten hoe mooi dit plaatsje is met z’n kenmerkende slagerijen, die tevens ook restaurant zijn.

Zevende eigenaar
Op kantoor komt eindelijk de aap uit de mouw. Bij het opmaken van de notariële akte is er een zevende eigenaar van onze trullo en de omliggende grond opgedoken en die is geen lid van de zeskoppige familie uit Noord-Italië. Deze persoon zou momenteel ouder zijn dan 100 jaar en is mogelijk mede-eigenaar geworden, omdat hij lang geleden meer dan vijf jaar op het landgoedgewerkt heeft.

Het grotje
Het grotje dat vastzit aan ons Trullohuis is kadastraal gezien eigendom van de achterbuurman, de slager uit Ceglie Messapica. Een ander aandachtspuntje, zogezegd. We kunnen de akte gewoon laten passeren, aldus Pierdonato, maar er wordt een alinea toegevoegd. Het huis is immers aan ons verkocht inclusief het grotje. En zo geschiedt: we zitten bij de notaris in de wetenschap dat we over een paar weken weer hier zullen zijn. De vrouwelijke notaris leest de akte voor. We luisteren en proberen mee te lezen. De Italiaanse familie is door twee familieleden vertegenwoordigd; de rest heeft een volmacht gegeven. Handtekeningen worden gezet nadat de volledige akte nogmaals in het Engels is voorgelezen.

Zes weken later zijn we opnieuw in Puglia. Mét de tierende achterbuurman, die als gunst aan de vorige eigenaren gratis afstand doet van het grotje. Zijn woede is gericht op de waardebepaling die formeel is toegekend aan het grotje. Hij wil geen belasting betalen over iets waarvoor hij nooit geld voor ontvangen.

De zak tulpenbollen
De tulpenbollen zorgen voor de zonnestraal die nodig is in de notariskamer. Nicole had hem de zak met tulpenbollen overhandigd, omdat ze aan z’n lichaamstaal zag dat hij niet ging tekenen. Met de zak tulpenbollen in z’n hand besluit de achterbuurman zijn accountant te bellen. Die garandeert hem dat de belastingdienst geen aanspraak zal maken op geld dat hij nooit heeft gehad. Dan gaat hij overstag en sommeert ons weer terug de notariskamer in te gaan. Met een laatste vloek voordat de pen neerdaalt, wordt daarna de grote slagershand geschud.

Zijn glimlach toen hij de tulpenbollen kreeg, zullen we nooit vergeten. We hebben een lieve, blije achterbuurman mét een bloeiend tulpenveld als we in aprilweer naar Puglia gaan. Ooh tulipani, grazie mille.