Terug in Maastricht zetten we alle indrukken van onze trullo-zoektocht maar eens op een rijtje. Is het de azuurblauwe zee van Puglia die ons trekt? Daarop is het antwoord ‘ja’ natuurlijk. Zijn het de mensen, in de hak van Italië? Si. En om dan maar over het eten te zwijgen. We hebben ons meteen welkom gevoeld in Puglia. Je hebt het gevoel dat de mensen er gelukkig zijn en elkaar iets gunnen.

Palmbomen
Bij ons vorige bezoek hadden we een trullo bezocht met twee gigantisch mooie, beeldbepalende palmbomen. Nu bleken deze palmbomen onlangs bezoek van palmkeverlarven te hebben gehad. Alle bladeren waren in no time bruin, geen redden meer aan. De bomen stonden er nog, maar wel in geknotte versie alsof er ooit nog een groen dak op zou gaan groeien. Die kever is een groot probleem in het Middellandse zeegebied. De overheid zoekt naar een oplossing, net als voor de ziekte die woedt onder de 11 miljoen olijfbomen. Bij de aanpak van de schadelijke bacterie wordt de bureaucratische werkwijze duidelijk die Italië kenmerkt. De lokale overheid van Apulië werkt traag en dat kan weer desastreuze gevolgen hebben omdat de bacterie ook van druiven en amandelen houdt.

Vrijer leven
Het huis met de geknotte palmboom bleek van een boerenfamilie te zijn die pal naast hun prachtige trullo met 9 cones (puntdakjes) onlangs een bungalow gebouwd te hebben. Voor ons onbegrijpelijk, en dat zag je uiteraard niet op de foto’s die op internet stonden. We hebben wel een vriendschap gesloten want er werd direct een huisgemaakte fles wijn geopend hoewel het pas 11 uur in de ochtend was. Het zijn levensgenieters. Ook wij willen vrijer gaan leven, bewuster, met ruimte, op het platteland.

Je weet maar nooit waar je belandt
We denken online hét droomhuis online te hebben. We zien een trullo met een groot terras en onder dat terras nog een lamia waar vroeger de wijn werd geperst van de wijngaard die er ooit was op de 5 hectare grote perceel. We regelen snel een afspraak met makelaar Pierdonato en een overnachting bij Masseria Genovese in Ceglie Messapica. Kunnen we in ieder geval weer een dag genieten van de bijzondere restaurants in dit eeuwenoude dorpje dat bekend staat als de hoofdstad van de gastronomie. In een van de vele steegjes ligt het bekende restaurant Cibus verborgen waar ooit na het diner een complete rondleiding langs de wijnkelders en de ondergrondse gewelven met de mooiste kazen en worsten werd aangeboden. En dat terwijl we in ons zeer gebrekkig Italiaans alleen maar vroegen waar het toilet was.E ora practico l’italiano(‘en nu oefen ik mijn Italiaans’), want je weet nooit waar je belandt…